Φωτεινή Πούλια
Στα ζωγραφικά έργα και σχέδια της, η Φωτεινή Πούλια συνδυάζει αναφορές στην ιστορία της τέχνης, αυτοβιογραφικά στοιχεία και υλικό που ανακτά από διάφορες πηγές για να δημιουργήσει ένα πολυσύνθετο προσωπικό εικαστικό λεξιλόγιο. Το έργο της χαρακτηρίζεται από την ακρίβεια της τεχνικής ικανότητάς της και μια βαθιά διερεύνηση της ιστορίας της ζωγραφικής.
Στην τελευταία της ενότητα που ονομάζεται No land συμπεριλαμβάνονται έργα με λάδι σε ξύλο και έργα με μολύβι σε χαρτί. Προήλθαν από μια ανάγκη να καταγράψει βιώματα και συναισθήματα που συνδέονται με την αίσθηση της εγκατάλειψης ενός τόπου, της έλλειψης αυτού ή της ακαταλληλότητας του να φιλοξενήσει ζώντα όντα (-τον ακατοίκητο τόπο).
Ο κόσμος της NO LAND αποτελείται από σκηνοθετημένους τόπους, υπαρκτούς ή επινοημένους, και στερείται παρουσίας «γης», η οποία στα περισσότερα έργα υπονοείται από μια γραμμή ορίζοντα που τα κάνει να αμφιταλαντεύονται ανάμεσα στην αίσθηση του τοπίου και αυτή της νεκρής φύσης. Είναι τόποι συμβολικοί, αποδεσμευμένοι από την ανθρώπινη ύπαρξη και το στοιχείο του χρόνου. Ο χώρος μόνος, αυτάρκης, αόριστος, κενός, φέρει στοιχεία που αποσπώμενα από το φυσικό τους τόπο, χωρίς μια σαφή πηγή φωτός και με μια μονίμως μεταβαλλόμενη από τα ανοιχτά στα σκούρα, σχεδόν μονοχρωματική ψυχρή γκάμα, αναδεικνύει μια υπέρβαση της πραγματικότητας· το μυστικιστικό, το μη γήινο.
Στα μικρών διαστάσεων έργα με μολύβι, μοιάζει σχεδόν σαν η καλλιτέχνιδα, να διεισδύει με μια κρυφή πιο ρεαλιστική ματιά στα παραπάνω τοπία και να εγκλωβίζει λεπτομέρειες που δεν προβάλλονται σε αυτά. Το στοιχείο του χώρου, αισθητό εδώ, αναλαμβάνει να αναδείξει αποσπάσματα πραγματικών και συμβολικών τόπων.
Καθώς, από παλιά, ένα μεγάλο τμήμα της δουλειάς της εμπνέεται από εσωτερικούς διαλόγους και στοχασμούς, η θεώρηση του ανθρώπου ως κομμάτι του κύκλου της ζωής που κοιτά τις επιπτώσεις της ίδιας του της καταστροφικής δραστηριότητας και νοσεί εξακολουθεί να παραμένει ένας προβληματισμός που στα τωρινά της έργα ψιθυρίζεται μέσω πραγματικών και φασματικών εικόνων, στις μορφές των οποίων ενσταλάζονται προσωπικά συναισθήματα μετατρέποντας την Νο Land σε τόπους ψυχογραφικούς.
Η Φωτεινή Πούλια γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971. Σπούδασε ζωγραφική στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με καθηγητή τον Ν. Κεσσανλή. Παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής στη Scuola di belle Arti στη Ρώμη (1991) και στην Hochschule der Kunste στο Βερολίνο (Erasmus- 1997).
Έχει λάβει μέρος, μεταξύ άλλων, στις ακόλουθες εκθέσεις:
2020
“Θεωρήματα 2: Περί Ιστορίας”, σε πρόταση της επιμελήτριας Άρτεμης Καρδουλάκη, ΕΜΣΤ Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Αθήνα
«Someone Else’s Nostalgia” επιμέλεια Σοφία Μακρυγιώργου, Crux Galerie, Αθήνα
“Art Athina”, Crux Galerie, Αθήνα
“Salon de la mort”, επιμέλεια Laurent Quénehén, Espace Bertrand Grimont, Παρίσι
2019
“Phasma”, Βασιλική Βαγενού, FokiaNou Art Space, Αθήνα
2018
“10 καλλιτέχνες υπό το φως του Caravaggio”, επιμέλεια Στρατής Πανταζής, Δημοτική Πινακοθήκη Λάρνακας, Κύπρος
2017
“VLΛVES” group, Endagered II, επιμέλεια Βασιλική Βαγενού, Art Thessaloniki, Θεσσαλονίκη
2016
“Art Group Pafsi”, entr`acte, Art Thessaloniki, Θεσσαλονίκη
2014
“Castaways”Fo Kia Nou 24/7, επιμέλεια: Βασιλική Αθηνά Βαγενού, Αθήνα
2013
“kawaii”, Camp, Αθήνα
2010
“ARTmART3”, Künstlerhaus, Βιέννη
2007
“Urban Legends” Θέατρο “Επί Κολωνώ”, επιμέλεια Μαρίνα Λαγού, Αθήνα
2004
“ART NOW” Zina Athanassiadou, επιμέλεια Μαρίνα Αθανασιάδου, Art Gallery, Θεσσαλονίκη 2002
“Νέοι Καλλιιτέχνες -Τεχνόπολις”, Γκάζι, Αθήνα
1999
“Biennale 99” Νέων Καλλιτεχνών των Ευρωπαϊκών Χωρών και της Μεσογείου”, Ρώμη
Από το 1995 διδάσκει Ζωγραφική, Ελεύθερο, Βασικό σχέδιο και Οπτική Αντίληψη σε συνεργασία με διάφορους φορείς και σχολές.
Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Περισσότερα στον ιστότοπο www.fotinipoulia.gr και στο site της γκαλερί www.cruxgalerie.com