Οι Παστρικές

ΟΙ ΠΑΣΤΡΙΚΕΣ

Σκηνοθεσία: Μαριάννα Κάλμπαρη

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ:

Κείμενο-σκηνοθεσία: Μαριάννα Κάλμπαρη

Μουσική σύνθεση/ενορχήστρωση/ μουσική επιμέλεια: Αυγερινή Γάτση

Σκηνογραφία-κοστούμια: Χριστίνα Κάλμπαρη

Χορογραφίες: Χριστίνα Σουγιουλτζή

Σχεδιασμός φωτισμού: Νίκος Βλασόπουλος

Βοηθός σκηνοθέτη: Αμαλία Τσεκούρα

Βοηθός σκηνογράφου: Σοφία Αρβανίτη-Φλώρου

Διεύθυνση παραγωγής: Θέατρο Τέχνης

Εκτέλεση παραγωγής: Μαριλένα Μόσχου

Συνεργάτης στην εκτέλεση παραγωγής στα Ιωάννινα: Αλέκα Βακαλοπούλου

Φωτογραφίες: Γιώργος Καλφαμανώλης

Video trailer: Αμαλία Τσεκούρα, Μαριλένα Μόσχου

Πρωταγωνιστούν (αλφαβητικά): Κατερίνα Λυπηρίδου, Μαριλένα Μόσχου, Κωνσταντίνα Τάκαλου.

Συμμετέχουν: Αυγερινή Γάτση, Μαριάννα Κάλμπαρη

Μουσική παίζουν και τραγουδούν (αλφαβητικά) : Αυγερινή Γάτση, Αλεξάνδρα Παπαστεργιοπούλου, Τσέρνου Ρούλα

mikres istories egkleismoi

ΟΙ ΠΑΣΤΡΙΚΕΣ

Σκηνοθεσία:
Μαριάννα Κάλμπαρη

ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΠΕΜΠΤΗ 21 ΙΟΥΛΙΟΥ ΣΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΔΩΔΩΝΗΣ

H παράσταση συνδυάζει πρωτότυπα κείμενα, μουσική, τραγούδια, με αποσπάσματα από τις «Ικέτιδες» του Αισχύλου καθώς και ιστορικά στοιχεία, μαρτυρίες, παραδοσιακά ακούσματα, προκειμένου να φωτίσει τo έπος της μετεγκατάστασης των νεαρών γυναικών που αποτελούσαν τη συντριπτική πλειοψηφία του προσφυγικού ρεύματος του ‘22, αλλά και το ευρύτερο πλαίσιο της αιώνιας τραγωδίας της βίας, της ξενοφοβίας, της εκμετάλλευσης που υφίστανται οι -πάντα πιο ευάλωτες- γυναίκες πρόσφυγες: από τις ικέτιδες Δαναΐδες του αρχαίου μύθου μέχρι τις πρόσφυγες σε όλο τον κόσμο σήμερα.

Στο κέντρο της αφήγησης ξετυλίγεται ο αγώνας επιβίωσης δύο γυναικών που μετά την καταστροφή καταλήγουν η μια στον Πειραιά και η άλλη στην Θεσσαλονίκη. Η νοοτροπία, οι συνήθειες, τα όνειρα τους, θα συγκρουστούν με την άγρια πραγματικότητα που θα αντιμετωπίσουν ως πρόσφυγες αλλά και ως γυναίκες στην χρεοκοπημένη και συντηρητική Ελλάδα του ΄22.

nikolakopoulou voutsikakis 3

Είναι γεγονός πως οι νεαρές Μικρασιάτισσες, στην προσπάθειά τους να επιβιώσουν αλλά και να «αποκατασταθούν» μέσω ενός γάμου, έγιναν σε πολλές περιπτώσεις αντικείμενο εκμετάλλευσης από άνδρες και λοιδορήθηκαν από ντόπιες γυναίκες που τις έβλεπαν ως «απειλή».

«Ήταν οι μικρές προσφυγίνες μαγνήτες, που μόλις βολευότανε κάπως, μπαίναν μες στη ζωή και παίρναν τα δικαιώματα που τους είχε δώσει η φύση κι όχι η κοινωνική περιπέτειά τους» γράφει ο Ασημάκης Πανσέληνος. «Όταν στα 1922, η κουτάλα της ιστορίας ξανάδειασε, όλους τους Μικρασιάτες (και τις πολύ περισσότερες αριθμητικά Μικρασιάτισσες και δη τις «απελευθερωμένες», φημισμένες για την ομορφιά τους Σμυρνιές), διάτορη ακούστηκε η φωνή «μας παίρνουνε τους άντρες μας», σα να ήταν η χώρα καντίνα που είχε υποχρέωση να φουρνίσει άντρες μονάχα στις ντόπιες γυναίκες».

Cry Cie Bleu en Haut Bleu en Bas 02 12 21 BQ yuri pires tavares 47

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο προέκυψε και ο χαρακτηρισμός "παστρικές": οι Ελλαδίτισσες αποκαλούσαν έτσι τις Μικρασιάτισσες, όχι για να παινέψουν την κοκεταρία τους, ούτε την αγάπη τους για το νερό και την καθαριότητα, αλλά για να τις στιγματίσουν ως «αμφιβόλου ηθικής» , καθώς στην υποανάπτυκτη Ελλάδα της εποχής, συχνά πλένονταν -λόγω επαγγέλματος- μονάχα οι πόρνες...

Η παράσταση χρησιμοποιεί μια πρωτότυπη φόρμα που συνδυάζει τη ζωντανή μουσική και το τραγούδι με τη δραματοποιημένη αφήγηση και το χορό-ακροβασία.

Η δραματουργία, με άξονα γνωστά και λιγότερο γνωστά ρεμπέτικα τραγούδια που ερμηνεύονται επί σκηνής, ζωντανεύει μια εποχή που χάθηκε μαζί με τα ήθη και τους πρωταγωνιστές της, μέσα από πρωτότυπα κείμενα αλλά και αυθεντικές γραπτές ή προφορικές μαρτυρίες, συνεντεύξεις, επιστολές της ίδιας της Μαρίκας, των οικείων της, των συνεργατών της αλλά και προσφύγων από τη Σμύρνη, γνωστών και λιγότερο γνωστών καλλιτεχνών, συναδέλφων, φίλων και «εχθρών» της Μαρίκας Νίνου και όλου εκείνου του κόσμου που σήμερα συνηθίζουμε να αποκαλούμε ρεμπέτικο.

Η παραγωγή πραγματοποιείται στο πλαίσιο του προγράμματος 2022, του θεσμού

"Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός" του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.

Αναλυτικές πληροφορίες και προκρατήσεις θέσεων στοdigitalculture.gov.gr